میراث سعدی
آوازه سعدی عالمگیر بوده به صورتی که جزو معدود شاعرانی است که در زمان حیات هم اشعار او از چین تا مراکش خوانده میشده است.
بی جهت نیست که لسان الغیب حافظ شیرازی میگوید:
شکر شکر شوند همه طوطیان هند
زین قند پارسی که به بنگاله میرود
دراین خصوص، سند زیر نیز بسیار جالب توجه است:
سروده ای از سعدی شیرین سخن بر سنگ مزار ﺣﺴﺎﻡ ﺍﻟﺪﯾﻦ ﺍﺑﻦ ﺍﻣﯿﺮ، ﺷﺎﻩ ﺷﻬﺮ ﺁﭼﻪ ﺍﻧﺪﻭﻧﺰﯼ که این مزار با توجه به تاریخی که روی آن ثبت شده مربوط به ۵۹۵ سال پیش است و شعر حک شده بر روی سنگ مزار چنین است :
ﺑﺴﯿﺎﺭ ﺳﺎﻟﻬﺎ ﺑﻪ ســــــرﺧﺎﮎ ﻣﺎ ﺭﻭﺩ
ﮐﺎﯾﻦ ﺁﺏ ﭼﺸﻤﻪ ﺁﯾﺪ ﻭ ﺑﺎﺩ ﺻﺒﺎ ﺭﻭﺩ
ﺍﯾﻦ ﭘﻨﺠﺮﻭﺯﻩ ﻣﻬﻠﺖ ﺍیــــــــاﻡ، ﺁﺩﻣﯽ
ﺑﺮ ﺧﺎﮎ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﺑﻪ ﺗﮑﺒﺮ ﭼﺮﺍ ﺭﻭﺩ ؟
ﺍﯼ ﺩﻭﺳﺖ ﺑﺮ ﺟﻨﺎﺯﻩ ﺩﺷﻤﻦ ﭼﻮ ﺑﮕﺬﺭﯼ
ﺷﺎﺩﯼ ﻣﮑﻦ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺗﻮ ﻫﻤﯿﻦ ﻣﺎﺟﺮﺍ ﺭﻭﺩ
ﺩﺍﻣﻦ ﮐﺸﺎﻥ ﮐﻪ ﻣﯽﺭﻭﺩ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺑﺮ ﺯﻣﯿﻦ
ﻓﺮﺩﺍ ﻏﺒﺎﺭ ﮐﺎﻟﺒﺪﺵ ﺩﺭ ﻫﻮﺍ ﺭﻭﺩ
ﺧﺎﮐﺖ ﺩﺭ ﺍﺳﺘﺨﻮﺍﻥ ﺭﻭﺩ ﺍﯼ ﻧﻔﺲ ﺷﻮﺥ ﭼﺸﻢ
ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺳﺮﻣﻪﺩﺍﻥ ﮐﻪ ﺩﺭﻭ ﺗﻮﺗﯿﺎ ﺭﻭﺩ
ﺩﻧﯿﺎ ﺣﺮﯾﻒ ﺳﻔﻠﻪ ﻭ ﻣﻌﺸﻮﻕ بیوﻓﺎﺳﺖ
ﭼﻮﻥ ﻣﯽﺭﻭﺩ ﻫﺮ ﺁﯾﻨﻪ ﺑﮕﺬﺍﺭ ﺗﺎ ﺭﻭﺩ
ﺍﯾﻨﺴﺖ ﺣﺎﻝ ﺗﻦ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺑﯿﻨﯽ ﺑﻪ ﺯﯾﺮ ﺧﺎﮎ
ﺗﺎ ﺟﺎﻥ ﻧﺎﺯﻧﯿﻦ ﮐﻪ ﺑﺮﺁﯾﺪ ﮐﺠﺎ ﺭﻭﺩ
ﺑﺮ ﺳﺎﯾﺒﺎﻥ ﺣﺴﻦ ﻋﻤﻞ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﻧﯿﺴﺖ
ﺳﻌﺪﯼ ﻣﮕﺮ ﺑﻪ ﺳﺎﯾﻪٔ ﻟﻄﻒ ﺧﺪﺍ ﺭﻭد
ﯾﺎﺭﺏ ﻣﮕﯿﺮ ﺑﻨﺪﻩٔ ﻣﺴﮑﯿﻦ ﻭ ﺩﺳﺖ ﮔﯿﺮ
ﮐﺰ ﺗﻮ ﮐﺮﻡ ﺑﺮﺁﯾﺪ ﻭ ﺑﺮ ﻣﺎ ﺧﻄﺎ ﺭﻭﺩ
کاربرد اشعار پارسی توسط مردمان اندونزی در سده های گذشته خود دلیلی بر گستردگی و محبوبیت این زبان شیرین است. و امروزه در زبان مردمان اندونزی بیش از ۳۵۰ واژه پارسی شناسایی شده است.
به نقل از alkhazanah.co
امیر تهرانی
ح.ف