روز یک سخن از سعدی: سرانجام زندگی بدون رعایت اقتصاد و صرفه جویی

هر روز یک سخن از سعدی: زندگی بدون رعایت اقتصاد و صرفه جویی

پارسازاده ای را نعمت بیکران از میراث عمان به دست افتاد. فسق و فجور آغاز کرد و اسراف پیشه گرفت. فی‌الجمله نماند از خطاها نبود  کار زشتی که او انجام نداد  و مسکری (شراب و عرق)که نخورد.(همه نوع فسق و فجور را انجام داد)باری به نصیحتش گفتم: ای فرزند! سرمایه  آب روان است و عیش مانند  آسیای گردان ، یعنی  فراوان خرج  کردن کسی را باشد که در آمد معین دارد.

چو دخلت نیست خرج آهسته تر کن

که می‌گویند ملاحان سرودی

اگر باران به کوهستان نبارد

به سالی دجله گردد خشک رودی

عقل و ادب پیش گیر و لهو و لعب بگذار که چون نعمت سپری شود سختی بکشی  و پشیمانی خوری.

پسر از لذت نوشیدن و شنیدن نای،  این سخن در گوش نیاورد و بر قول من اعتراض کرد و گفت:

 راحت  این دم  را  به تشویش محنت آینده  فدا کردن خلاف رای خردمند است،

خداوندان کام و نیکبختی

چرا سختی خورند از بیم سختی

برو شادی کن ای یار دل افروز

غم فردا نشاید خورد امروز

دیدم که نصیحت نمی‌پذیرد و دم گرم من در آهن سرد او اثر نمی‌کند.پس ترک نصیحت  گرفتم و روی از مصاحبت بگردانیدم و قول حکما کار بستم که گفته‌اند:  دربند این مباش که نشنید یا شنید

گر چه دانی که نشنوند بگوی

هر چه دانی ز نیکخواهی و پند

زود باشد که خیره سر بینی

به دو پای اوفتاده اندر بند

دست بر دست می زند که دریغ

نشنیدم حدیث دانشمند

تا پس از مدتی آنچه اندیشه من بود از نکبت حالش به عیان  بدیدم که پاره پاره به هم بر می‌دوخت و لقمه لقمه همی‌اندوخت. دلم از ضعف حالش به هم بر آمد و مروّت ندیدم در چنان حالی ریش درویش به ملامت خراشیدن و نمک پاشیدن. پس با دل خود گفتم:

حریف سفله در پایان مستی

نیندیشد ز روز تنگدستی

درخت اندر بهاران بر فشاند

زمستان لاجرم بی برگ ماند

امیر تهرانی

ح.ف

با تغییر در واژه های مشکل