ابن سینا پزشگ و دانشمند نابغه ایران  در باره اهمیت  دعا  و نیایش و تاثیر آن در زندگی انسان و عمل دعا کردن می گوید:
"اصولا موجودات برای بودن و هستی داشتن نیاز به مربی و خالق دارند.هیچ موجودی نیست  در زمان حیات  که به پرورش دهنده اصلی که خداوند است نیاز نداشته باشد.

ناگفته نماند که این نیاز درهر آن و لحظه جریان دارد. 

یعنی ،در هر لحظه از زندگی موجودات از جمله انسان نیاز به پرورش دهنده خود دارد که خالق اوست. 

درست مانند کودکی شیر خوار که بدون مادر و حفظ و حراست او و شیر او و حمایت او امکان زندگی نخواهد داشت.

پس انسان نیاز دارد که هر آن به پرورش دهنده خود که خالق اوست پناه ببرد و از او کمک بخواهد.

دیگر آن که  خداوند قضا و قدری دارد که قضای او خیر محض است چون از ذات او سر بر می زند و چون ذات او خیر محض است پس جز خیر ازاو  بو جود نمی آید. ولی قد ر( بر وزن سفر) مربوط به عالم مادی است که می تواند جنبه شر بخود گیرد.قضا چون به جهان ماده می رسد می تواند به قدر تبدیل شده و شر گردد.

هم  چنین در وجود انسان نیروها و امکاناتی قرار دارند که می توانند به او سود رسانده و کمک او باشند که ممکن است از مسیر خارج شده و به او صدمه زنند.

از آنجا که قضا و قدر در سیطره قدرت خداوند هستند پس انسان به خداوند در هر لحظه نیاز دارد . 

به بیان دیگر ،  چون انسان موجود شده و ماهیت دارد پس،نیازمند است و پرورش دهنده او می تواند او را در این مسیر هدایت و کمک کند و به همین دلایل انسان به دعا نیاز دارد.

نکته دیگر آن که آنان که تعقل و تفکر می کنند و سپس به دعا می پردازند حقایق پنهان در دعا ها را در می یابند که افراد غیر متفکر از ان محرومند. این گروه دوم فقط صورت ظاهر دعا را در می یابند و گروه اول به حقایق زیبای پنهان در پس پرده رازها پی برده و نیاز ها را درک می کنند."


با استفاده از رسائل هفده گانه ابن سینا بویژه رساله تحفه، تفسیر سوره فلق و رساله اضحویه ترجمه دری نجف ابادی و تحقیق عالمانه سید نور الحق کاوش در کتاب ارزنده "عرفان ابن سینا"